Motivatie en emotie bij ADD

Motivatie is altijd weer een punt om op afgerekend te worden, zeker als je ADD hebt! Dan is je motivatie (en wilskracht) van jongs af aan iets waaraan getwijfeld wordt. Laten we toegeven, het is vaak ook lastig om op gang te komen, erbij te blijven, door te zetten. En dat is pijnlijk, want van binnen weet je dat er voldoende in je wil – en kan.

Het punt is dat we vaak onvoldoende geleerd hebben de belangrijkste motor in onze wil en ‘drive’ aan te haken. Motivatie is voor ons e-motivatie. Ten goede èn ten kwade. Dus hoe willen we van nature, ‘van binnenuit’? Om van daaruit te leven zoals we bedoeld zijn?

Bloedeerlijk

Laten we er niet omheen draaien: iedereen met ADD worstelt met het thema motivatie. En met het verwijt geen wilskracht te hebben. Beide roepen gevoelens van onmacht, niet begrepen, verdriet en woede op.

Want wij weten heel goed: onze motivatie is goudeerlijk – om niet te zeggen: bloedeerlijk. Het lukt ons niet om motivatie te veinzen. Als we de motivatie verliezen is dat iets dat ons overkomt. En zodra het gebeurt lijkt er geen houden meer aan. Het is moeilijk om ons daaroverheen te zetten.

Wat ons drijft en trekt is machtig en sterk – maar vaak ontbreekt het zicht op wat dat is. Waarheen we gedreven worden. Weg van waar we tegelijk niet willen zijn, niet willen uitkomen.

Wilskracht

Zo zijn we van jong af aan óók aangesproken op onze wilskracht. Om toch de dingen te doen die ‘goed’ en ‘verstandig’ voor ons zijn. Onszelf daarbij steeds weer te overcompenseren en over de drempels in onszelf heen te zetten. Teneinde alsnog gedaan te krijgen wat nu eenmaal moet. Vaak met succes, maar met wat voor moeite! Een moeite die voor ‘neurotypicals’ moeilijk voorstelbaar is. Daarom: zeg niet dat we geen wilskracht hebben!

Ik herinner mij nog goed hoezeer ik mijzelf als kind in de schoolbanken dwong om bij de les te blijven. Door de huid van mijn enkels en tussen mijn vingers eindeloos kapot te trekken. Tot bloedens toe. Mezelf pijn doen hield mij bij de les. Ik doe dat op verschillende manieren nog steeds als ik focus wil (moet!) houden en mijn gedachten naar elders neigen.

Goed gemotiveerd – wat is dat?

Wij zouden dan ook zo graag goed gemotiveerd willen zijn. Goed gemotiveerd zijn – op de juiste manier gemotiveerd voor het goede – dat is waar dit artikel over gaat. Wat is dat dan?

Voor mij is goed gemotiveerd dat alles wat in ons is gestaag gedreven en getrokken wordt naar iets dat verrijkend voor ons en de wereld is. Dat in het verlengde ligt van onze kwaliteiten en talenten, van wie wij zijn. En tegelijk uitdaging biedt. Iets dat ons prikkelt en schuurt om het beste in ons boven te halen.

Goed gemotiveerd is ook, dat het vervolgens bijna moeiteloos gaat. Het spant onze wilskracht, maar op een rustige, gestage manier. Het zijn vooral plezier en uitdaging die ons trekken en die alle kracht die in ons is bijna als vanzelf mobiliseert. En ons de ‘drive’ en ‘Schwung’ geven om tegenslagen en zwaktes te overwinnen.

De motivatie-driehoek

Om daar te komen is het handig om eerst een beeld krijgen van hoe ons ‘motivatiesysteem’ werkt. Ik stel me die voor in de vorm van een driehoek:

In ons streven vormen motivatie en wilskracht – wat ons trekt en wat ons voortduwt, de wil die we mobiliseren om daarheen te bewegen, – één rechte lijn. In het verlengde daarvan liggen onze doelen. Tenminste, de dingen die we ècht willen.

Dat is alleen het geval als een derde factor – focus – in het verlengde van die lijn ligt. Is dat niet het geval dan werkt onze wilskracht langs onze diepste motivatie heen, of zelfs een totaal andere kant op.

En daar ligt onze zwakte. We moeten zoveel dat afleidt van wat we echt willen. Laten we daarom eens kijken waarom het zo vaak niet lukt.

De-motivatie saboteurs

Er zijn tenminste vier factoren om niet goed gemotiveerd of zelfs gedemotiveerd of willoos/machteloos te geraken. Saboteurs zijn het.

De eerste twee zijn diep en fundamenteel – op Zijnsniveau. En daarmee vaak ook onbewust. Zij hebben alles te maken met het ontwikkelingstrauma dat volgens Gabor Maté aan AD(H)D ten grondslag ligt (zie mijn artikel Echte aandacht). En op de gevolgschade die daar bovenop is gestapeld, door jarenlange negatieve ervaringen (commentaar, aanbevelingen) in onze jeugd en later. Deze zijn:

• Ons leven en willen wordt bepaald door een negatief zelfbeeld/zelftwijfel m.b.t. onze capaciteiten en onze fundamentele goedheid. Dit resulteert in faalangst en sociale onzekerheid. Wat daaraan ten grondslag ligt is een diepe angst voor afwijzing en verlaten worden.
• Vaak in het verlengde hiervan is een sterke onderstroom in ons voelbaar, van het verlangen hier niet te willen zijn. Omdat het leven fundamenteel pijn doet, we te kwetsbaar zijn. We ons ten diepste niet geliefd en niet gezien voelen.

De logica van de eerste saboteur is: als we niets echt willen, dan worden we ook niet afgewezen, of raakt de afwijzing ons tenminste niet. De logica van de tweede saboteur is: als we hier niet echt willen zijn, dan is er ook geen reden hier iets te willen.

Feitelijk willen deze saboteurs ons beschermen. Alleen door ons te openen voor de logica en de non-constructieve zelfliefde van deze saboteurs, kunnen we de innerlijke weerstand doorbreken. Vrij worden om te willen, ons verlangen te volgen. Dat vraagt ons om door onze existentiële angsten heen te gaan – door ze te omarmen.

Overigens, juist bij ADD kan je ook teveel tegelijk willen, voortgedreven door een overactieve Pusher – en ‘afgemaakt’ door een genadeloze Innerlijke Criticus. Het gevolg is een onbestemd gevoel van beklemming – met schuldgevoelens en verlammende passiviteit als gevolg. Als een verzopen benzinemotor. Herken je dat?

Hoe dat werkt en wat daar aan te doen is kan je lezen in Beklemming lucht geven.

Spaken in het wiel

De andere twee saboteurs onderkennen we makkelijker, en zijn ook makkelijker ‘onschadelijk’ te maken. Deze hebben te maken met de doelen die we ons stellen en met wat ons op weg naar onze doelen in de wielen rijdt.

Contraproductieve doelen

De eerste saboteur van deze categorie wordt gevormd door negatief gestelde doelen. Doelen die vaak beginnen met “(in ieder geval) niet (meer) …” of “een einde aan …” , of simpelweg “on-“. In andere gevallen is het negatieve niet verwoord, maar is de negatie – het negatieve – wel het meest voelbaar. Denk maar eens aan ‘afvallen’ versus ‘je gezond voelen’. Of ‘ik wil gelukkig zijn’ maar bedoelen we eigenlijk ‘ik wil niet meer ongelukkig zijn’.

Onze geest kan op onbewust niveau niet omgaan met ‘niet’, negeert het. En dus zijn we op onbewust niveau vooral bezig met wat we nou juist willen vermijden. Eenzaamheid, armoe, afwijzing, machteloosheid, controleverlies.

Wat we willen vermijden zijn nou juist de “negatieve” emoties. Toch, steeds als we ons afstemmen op wat we denken te willen, triggeren wij juist onbewust die negatieve gevoelens. Zetten ons alarmsysteem nog meer op scherp, ontkrachten we de kracht van ons verlangen, onze wil.

Emoties en motivatie

Daarmee samenhangend, maar anders, zijn emotionele gebeurtenissen en gevoelens die onze aandacht vragen. Onderhuidse emoties – de vierde saboteur. Onze eigen emoties, maar ook die van anderen. Juist mensen met ADD zijn hooggevoelig voor de emoties van anderen en van zichzelf. Vooral als die emoties lastig en hevig (primair) zijn: verdriet, angst, woede en weerzin. Dergelijke emoties komen harder binnen en vragen extra ‘verwerkingstijd’ en -inspanning.

Hoogegevoelige mensen, zoals met ADD, worden dan makkelijk aangezet tot eindeloze zelfbespiegeling. Met alle bijkomende ‘secundaire’ gevoelens van schuld- en schaamte, onzekerheid, en zelftwijfel. Dat gebeurt vaak ook weer onbewust – en zeker ‘ongewild’.

Dat wegdrukken en buiten het bewustzijn houden kost minstens evenveel energie als de emoties zelf – en verdubbelen de impact op je vrije bewustzijn, je vrije wil.

Herkenbaar? De achtergrond is vaak dat er op de achtergrond allerlei onverwerkte emoties en zelftwijfel spelen die aandacht en energie weg doen lekken. Dat vraagt om een ándere vorm van ADD coaching, één die Zijns-hout snijdt. Benieuwd? Kijk dan hier:

AD(H)D COACHING ANDERS

Een neurologische verklaring

Om beter te begrijpen waarom dat zo is moeten we even een uitstapje maken naar hoe het werkt in ons hoofd. Hoe het ànders werkt ten aanzien van de drie belangrijkste neurale netwerken in onze hersenen:

• Het Default Mode Network (DMN) – een netwerk dat actief is in rust, ons o.a. spontaan laat dagdromen, wat we ons als ADD-ers maar al te goed kunnen voorstellen;
• Het Central Executive Network (CEN) – dat betrokken is bij de focus op doelen en het uitvoeren van taken die daarbij horen;
• Het Salience Network (SN) – een netwerk dat interne en externe prikkels monitort. Interne prikkels omvatten naast emoties ook secundaire gevoelens met betrekking tot schuld- en schaamte, vlucht/vecht/bevries reacties, straf en beloning.

Daarbij lijkt het DMN – als ‘lummelnetwerk’ – niet echt functioneel, in tegenstelling tot het CEN. Een eye-opener in dit kader is het artikel Over ons default mode hersennetwerk van Dolph Kohnstamm en Sander Daselaar. Het blijkt dat dit netwerk bij nog veel meer processen werkzaam is, zoals emotieverwerking, aanvoelen van en inleven in de emoties van anderen, zelfreflectie, ophalen van herinneringen, brainstorming, vrije associatie en patroonherkenning.

De missende uit-schakelaar

Normaal gesproken functioneren mensen tot 50% van hun wakkere tijd in DMN-modus. Als doel- of taakgerichte aandacht nodig is schakelt het SN voor de volle 100% over naar de CEN modus. Maar niet bij mensen met AD(H)D. Bij ons blijft het DMN altijd aan, ook als het CEN wordt aangezet (zie het interessante artikel Mind wandering perspective on attention-deficit/hyperactivity disorder). Met alle gevolgen van dien voor de snelheid en functionaliteit van ons doel- en taakgerichte vermogen.

Bron: Wikipedia

Dit andere switch-mechanisme kan verklaard worden als een aanpassing die overstreste AD(H)D kinderen al op zeer jonge leeftijd ontwikkelen. Een altijd-aan-vluchtroute om op ieder moment aan de werkelijkheid, hun emoties en hun lichaam, te ontsnappen. Aanvankelijk door apathisch te worden, maar later ook door ons te pas en te onpas te verliezen in dagdromen, ons werkgeheugen leeg te gooien en op ‘blanco’ te gaan. Zie Maté’s verklaring voor AD(H)D in zijn boek Scattered Minds (Het verstrooide brein).

De impact van DMN-altijd-aan

Het verklaart tevens waarom mensen met AD(H)D zo in beslag genomen worden door interne (en externe) prikkels – waarvoor zij toch al gevoeliger zijn. Hun verwerking laat zich niet makkelijk afleiden of stoppen. Het wegdrukken ervan is vaak onmogelijk of kost enorm veel energie. Zonder dat de functionaliteit van het doen, het aandacht geven bijvoorbeeld, erop vooruit gaat.

Sterker, het zet het DMN eigenlijk alleen nog maar meer aan. Tot (non-constructieve) zelfreflectie (zelftwijfel, sociale onzekerheid, jezelf toespreken) en emotieverwerking (inclusief piekeren).

Alleen al daarom is het zinloos, om aan iemand met ADD die emotioneel in beslag genomen wordt, te suggereren om ‘gewoon even iets concreets’ te doen (aan het werk te gaan, ‘om de knop om te draaien’). Die knop is er dus niet. Bovendien, waar bij een normaal iemand het CEN vanzelf al uitschakelt als de taak te routineus is, gebeurt dat bij iemand met ADD nog veel sneller. De minimale uitdaging/motivatie-prikkel waaronder het SN tot uitschakeling van dit taakgerichte netwerk (en daarmee tot DMN-only) overgaat, ligt daarvoor structureel een stuk lager. Ook wel logisch, want het draaiend houden van twee netwerken tegelijk kost nu eenmaal extra energie, zuurstof, etc.

Dat kan anders!

Natuurlijk kan dat anders. Dat kan ‘natuurlijk’ kunstmatig. Het nemen van AD(H)D medicatie helpt aantoonbaar om het DMN uit te schakelen of te dempen, ten gunste van het CEN. Je focus neemt meteen toe.

Tenminste, tijdelijk en oppervlakkig. Oppervlakkig, want de hooggevoeligheid en de interne noodzaak om in het reine te komen met die emoties blijft. Emoties die voortwoekeren als je die verwaarloost: in je lichaam, in je stemming, en in je willen.

Zuiveren

Dat kan ook nóg anders. Namelijk, door juist de kracht van je DMN te zuiveren en te ontplooien.

Op de eerste plaats door juist gericht en liefdevol aandacht te besteden aan die delen in jezelf die het lastig hebben. Op fundamenteel niveau (je diepere angsten bijvoorbeeld) en op incidenteel niveau (het in verlegenheid gebracht zijn vandaag bijvoorbeeld). Meestal op onbewust niveau, maar merkbaar op het niveau van lichaamssensaties, stemming en gedrag. Niveaus waar vaak een opvallend verband tussen is.

Zo zuiveren we onze zelfliefde en zelfwaardering, maar ook de ‘bewustzijnsinhoud’ van ons DMN en ons motivatiesysteem. Je kunt pas echt gemotiveerd zijn als je je senang voelt bij jezelf. Dat begint bij: wonen in je lichaam, jouw gevoelens. Ook waar het lastig is.

En dan blijkt het CEN, en daarmee je vermogen tot focus, opeens ook vleugels te kunnen krijgen. Denk aan waartoe je in staat bent hyperfocus.

Van je zwakte een kracht maken

Constructieve zelfzorg, meditatie, creatieve expressie dragen allemaal bij aan het zuiveren, ontwikkelen en kunnen inzetten van je ‘hogere’ DMN-capaciteiten (waarover verderop meer). Het kunnen Rusten in jouw Zijn.

Het maakt je misschien minder ‘doelmatig’ dan als het DMN netjes compleet uitgeschakeld zou worden, maar biedt een geheel eigen meerwaarde. Een meerwaarde die in lijn ligt met jouw aard en eigenheid.

Synchronisatie en creativiteit

Zo blijken mensen met een creatieve geest, net als mensen met AD(H)D, gezegend te zijn met een Salience Network dat niet 100% overschakelt. Waarbij beide netwerken niet alleen gelijktijdig ‘aan’ kunnen staan, maar ook met elkaar samenwerken.

Laten mensen met AD(H)D nu juist misschien latent maar van nature ook creatieve geesten zijn. Een eigenschap die nauw gerelateerd is aan hooggevoeligheid. Dusdanig dat Gabor Maté hooggevoeligheid zelfs als de genetische basis voor zowel AD(H)D als creativiteit beschouwt:

“I do not believe ADD leads to creativity any more than creativity causes ADD. Rather, they both originate in the same inborn trait: sensitivity. For creativity, a temperamental sensitivity is indispensable. The sensitive individual, as we have seen, draws into herself the unseen emotional and psychic communications pf her environment. On some levels of the unconscious, she will, therefore, have a deeper awareness of the world. She may also be more attuned to the particular sensory input, such as sound, color or musical tone. Thus the sensitivity provides her with the raw materials her mind will rework and reshape. Thus sensitivity contributes to the emergence of attention deficit disorder, as well as to creativity.” Bron: Gabor Maté, Scattered Minds, p. 290.

Een basis die dus alles te maken heeft met de bijzondere bedrading, schakeling en potentie tot samenwerking tussen de neurale netwerken, in het AD(H)D brein.

Voortschrijdend in zicht in de neurologie van creativiteit èn AD(H)D voert ons op dit punt trouwens inmiddels verder dan Gabor Maté. We mogen nu wel stellen dat synchroniciteit van DMN en CEN, het gedragen van het Salience Netwerk als ‘mengpaneel’ van beide, een tweede genetische basis is van AD(H)D (en ‘sync-creativiteit’), náást hooggevoeligheid. Zie hiervoor mijn artikel “Creativiteit en ADD – speel jezelf“.

Unieke vermogens

Bij mensen met ADD uit zich dat in een talent voor:

• Abstraheren, patronen en tendensen herkennen;
• Inspelen op aangevoelde gedachten, gevoelens en verlangens van mensen in ontwerpen, beslissingen en communicatie;
• Associëren, dingen (en mensen) met elkaar in verband (en relatie) te brengen – inclusief met henzelf (zelfreflectie; ‘voelende staat‘);
• Nieuwe dingen bedenken – vanuit metaforen, gevoelens en zintuiglijke ervaringen ervan in hun binnenwereld;
• Andere vormen van aandacht en presentie in te zetten, zoals unfocus, no-mindness (mushin) en hyperfocus;
• Jezelf daarbij kunnen openen voor het ongerijmde, de ‘fuzzy logic’, de ingevingen vanuit een dieper spirituele laag in jezelf.

En daarbij dan ook nog eens de vele ‘threads’ in je hoofd kunnen ervaren en inzetten als een ‘massive parallel’ supercomputer. Om zo, vanuit buitengewoon complexe situaties en beslissingen, tot originele verbanden en oplossingen te komen (zolang je het maar de tijd geeft).

In ADD en burn-out 3: wat wèl werkt! ga ik dieper in op de ‘jagerskwaliteiten’ die je juist met ADD extra in zou kunnen zetten – om, ondanks of juist dankzij je AD(H)D, ’toch’ plezier in je werk te hebben en te houden. Kwaliteiten die geworteld zijn in het DMN dat altijd ‘aan’ staat.

Motivatie van een andere kwaliteit

Natuurlijk heeft dit vermogen ook impact op je vermogen om je bewust te worden van wat je drijft en hoe dat te bereiken. Zo werkt het willen en gedreven worden (voelen en denken) bij een creatieve (ADD) geest ook anders uit:

• Bij CEN/DMN synergie: als cyclisch-ontvouwend, spontaan-geïnspireerd, zelfoplossend/gevend, emotioneel-instinctief (gedreven vanuit je kern) en ervaring-gedreven;
• Bij CEN sec: lineair-doelgericht, effectief, cognitief-besloten, zelfopofferend/nemend en planmatig.

Misschien minder in lijn met wat de moderne, prestatiegerichte maatschappij onder ‘productiviteit’ verstaat. En toch iets wat de mensheid juist nu dubbel en dwars nodig heeft.

Het verzilveren van de belofte

Het komt alleen niet vanzelf. Voor het verzilveren van dit potentieel is het van belang om:

1. je bewust te worden van – en te gaan leven vanuit – wat jouw betekenis in het leven is, inclusief dat wat je ècht wil; en
2. je zelfmotivatie-systeem te versterken.

Ultieme motivatie: doen wat je ècht wil

Om met het eerste te beginnen: doen wat je echt wil vraagt om een proces van zelfbewustwording en zelfbevrijding. Dit proces vraagt van je:

• de zuivering en transformatie van je emotionele en traumatische ballast en innerlijke conflicten (pijn en stagnatie; ‘lood’) in je essentiële zijnskwaliteiten (inclusief je diepste waarden; in ‘goud’). En in dat ‘alchemistische’ proces:
• in contact komen met wie je ten diepste bent en wat je ten diepste drijft. Je Essentie. Dat is een spirituele, bezielende ervaring.

Voor dat laatste gebruiken we onder andere krachtige visualisaties van het Huis van Zijn en de Gestalte van Zijn – metaforen voor je Essentie.

Je motivatie-systeem ‘boosten’

Daarnaast, en dan hebben we het over Zelfleiderschap, kan je werken aan het versterken van (de trekkracht in je motivatie-systeem. Die boost hebben we ook echt nodig, een boost van binnenuit!

We hadden het hierboven al over de minimale uitdaging/motivatie-prikkel die nodig is om je doelgericht in te zetten. Om in je CEN stand te komen en te blijven. Is die prikkel te laag, dan schakelt het taakgerichte CEN netwerk vanzelf uit. Dan gaan we (dromend) verder in de autopilot, of stoppen we ermee, gaan we iets anders doen.

Dit niveau ligt zoals aangegeven bij AD(H)D van nature een stuk lager dan bij ‘gewone’ mensen. Niet omdat we moeilijk te porren zijn (denk weer aan hyperfocus als de motivatie hoog is), maar omdat onze focus zo gevoelig is voor afleiding. De afleiding van wat ons (en ons introspectief DMN) verder allemaal bezig houdt, omdat de prikkel die daarvan uitgaat relatief al snel krachtiger is.

Wat nu als we het ervaren uitdaging/motivatie-prikkelniveau (spanning, plezier) van wat we willen doen konden versterken? Boosten dus!

Reptielenbrein

Dat kan je doen door je drijfveren en doelen dieper in jezelf ‘aan te haken’. Diep in je buik – en diep in je hersenstam. De ‘inzet’ te verhogen, door deze te verbinden met de diepere driften die in je reptielenbrein actief zijn. Of, in het beeldend taalgebruik van één van mijn vroegere leidinggevenden: je ballen op het hakblok te leggen.

Op dat niveau leven drie bijzonder krachtige triggers om hersenloos en instinctmatig in actie te komen: de vraag of het je kan doden, of je het kunt eten (samen: overlevingsinstinct) en of je er seks mee kunt hebben (geslachtsdrift). Dus: maak er een zaak van Lust (plezier) of Overleven (winnen) van. En als dat niet kan, omdat het je echt niet boeit, laat het – vermijd het modderige midden waar zelftwijfel en onzekerheid welig tieren. Of in de woorden van weer een andere leidinggevende van mij: choose your battles!

Oerverlangens als motivatoren

Gebruik die energie op een hoger – limbisch en spiritueel – niveau, deze driften en hun energie gespiegeld worden in de twee oerverlangens van de mens:

• het verlangen een individu te zijn, in je waardigheid en eigenheid gezien te worden en onafhankelijk te zijn – inclusief de drang om jezelf te verwerkelijken (‘waarheid’) ; versus
• het verlangen ergens bij te horen, geliefd te zijn en je verbonden te voelen – inclusief de drang om zorgzaam te zijn voor waar je je mee verbonden voelt (‘liefde’).

Dit levert een innerlijke dynamiek op tussen trouw zijn aan jezelf en trouw zijn aan de ander. In die dynamiek is de energie van je oerinstincten goed merkbaar zodra je je verlangen voldoende gezuiverd hebt.

Die dynamiek kan als aangrijpingspunt voor je motivatie werken, zodra je de link (losjes) legt met Overwinnen (overleven) aan de ene kant, en Liefde (lust) aan de andere kant.

Queeste

Hoe ik dat doe? In mijn geval kwam ik er spontaan op, maar om cliënten te helpen heb ik daarvoor een nieuwe werkvorm bedacht.

Deze begint ermee dat je opnieuw contact maakt met je Essentie, dusdanig dat je er even mee samenvalt.

Quasi door de ogen van je Essentie overzie je het pad dat voor je ligt. Je Queeste, waarin jij de ‘held(in)’ bent die een epische reis van loutering en zelfopoffering onderneemt. Op weg is naar spirituele groei en heling (zie ook mijn artikel Echte Aandacht).

Benieuwd naar een bevrijdende kijk op ADD/ADHD? Naar het hoe en waarom van de Queeste? Doe dan mee met mijn webinar/online cursus “AD(H)D van binnenuit!”. Klik hier voor meer informatie en aanmelding!

Webinar

Banier

Alvorens op weg te gaan kies je één kernkwaliteit die zich – in het voorgaande proces – in je getoond heeft als Leitmotif. Quasi als banier voor jouw weg door het leven. Het is de hoogste waarde en Zijnskwaliteit waaraan je uiteindelijk alles afmeet wat je doet, wie je bent, hoe je van betekenis wil zijn.

Beauty and the Beast als motivatie-boosters

Vervolgens verplaats je je van hieruit in de Vrije Versie van jezelf. Daarin zijn twee facetten te herkennen die je kunt zien als boosters voor je motivatie-systeem:

• Je ruwe, dierlijke versie;
• Je gespiegelde versie.

In beide kan je intuïtief al aanvoelen hoe ze samenhangen met je overlevingsinstinct (Overwinnen) respectievelijk met je verlangen naar verbinding en resonantie (Liefde). Met Levenszin en Levenslust. Laat ik dat illustreren met hoe het voor mij werkt.

Hoe het dier voor mij werkt

Mijn ruwe dierlijke versie is de Tijger. Deze figureerde zo mooi in mijn Huis van Zijn visualisatie. Maar ik herken het ook van toen ik nog een jongetje was.

Er is een tijger in mij. Ik jaag, sluip en beweeg mij op mijn doel af als een tijger. Roof en bemin als een tijger, geef kopjes en klauw als een tijger. In mijn tijgerhart voel in mijn kracht, mijn getergd zijn en mijn begeerte.

Hoe mijn muze voor mij werkt

De gespiegelde versie wordt opgeroepen door iemand van wie je (zoveel) houdt en je tegelijk een spiegel voorhoudt. Iemands die het beste en het mooiste in je omhoog brengt. Hij of zij hoeft daar niets voor te doen, er alleen maar te zijn.

Voor mij is dat mijn Muze, mijn Hartsvriendin, zoals beschreven in mijn artikel Intimiteit, als je hart ontluikt in vriendschap. Mij afstemmend op en spiegelend in haar ziel leg ik haar mijzelf voortdurend uit. En alles wat er in mij leeft. Draag ik aan haar op wat ik wil en wat ik doe.

Zo brengen mijn gevoelens voor haar mij focus: samenspel in de kudde dolfijnen die mijn hoofd bewonen. Ook fluistert ‘zij’ mij soms de mooiste ingevingen in. Zoals dit artikel.

Mijn Leitmotif, samen met de liefde voor mijn Muze en de moed in mijn Tijgerhart, geven mij vervolgens de drive – de zin, het verlangen en het plezier – om het ook te schrijven.

De kat van mijn oma

Ik moet nu opeens denken aan de kat van mijn oma. Iedere ochtend lokte zij mijn oma mauwend naar de schuur. Toonde haar trots, netjes op rij gelegd, de muizen en ratten die ze die nacht gevangen had. Forse ratten soms – haar kop zat onder de littekens van het vechten. Alle prooi was voor mijn oma. Ze werd puur gedreven door jachtlust – en liefde voor mijn oma. Die haar beloonde met ontbijt. Dit lieve vechttijgertje is 18 jaar geworden.

E-motivatie: emotie aan het werk

Natuurlijk stopt het proces van je innerlijk vuur naar de wereld brengen, niet met het leggen van de innerlijke verbinding. De verbinding van wat je wil met dierlijke drang en liefdevol verlangen. Ook de werkvorm gaat nog verder. Toch wordt zo al duidelijk hoe je emotionaliteit en gevoeligheid ook vóór je kan laten werken.

Onderdeel van dit proces kan ook een Drijfveren analyse en coaching zijn, die ik sinds kort aanbied. Op basis van een online psychologische test wordt er een analyserapport opgesteld over jouw mix aan drijfveren. Van wat jij belangrijk vindt in je leven, en vooral je werk. Het is belangrijk dat je werk tegemoetkomt aan wat jou drijft. Zodat er gedrevenheid en voldoening kan ontstaan – en je motortje kan gaan draaien. Hoe dan? Daar hebben we dan een coachinggesprek over. Kijk voor mijn informatie op de pagina Werkplezier en Zelfleiderschap.

Tegelijk daagt het je uit. Waartoe ben je bereid? Hoe is dit voor jou? Wat houdt jou tegen – en wat helpt jou voorwaarts? Hoe ontwikkel je de mindset om in jouw groei- en helingsproces daadwerkelijk door roeien en ruiten te gaan? Geen simpele vragen die met sterkte/zwakte analyses en baanadvies te beantwoorden zijn. Het is op de eerste plaats werken aan jezelf, jouw Zijn en Zelf-inzicht.

© Gerphil Kerkhof | april 2021

Tot slot

Ik hoop dat dit artikel op zich al verhelderend en bemoedigend voor je is. Om er werkelijk mee aan de slag te gaan, ga ik er graag verder met je op door. Hoe ik dat doe? Kijk dan eens op mijn pagina over welke therapeutische invulling ik geef aan ADD coaching. Invulling geef aan jouw Queeste van Heling. Of vraag meteen een afspraak aan voor een kennismaking.

Geen artikel meer willen missen? Abonneer je dan op de Nieuwsbrief – voor een bericht als er weer een publicatie is.