… meer over Motivatie
Motivatie is datgene wat ons gedrag drijft. We voelen ons het meest gedreven als die ‘drive’ van binnenuit komt: intrinsiek is.
Onze intrinsieke motivatie wordt, volgens de zelfbeschikkingstheorie van Edward Deci en Richard M. Ryan, bepaald door 3 factoren: de mate waarin wij denken/voelen iets bijdraagt aan onze autonomie, ons meesterschap (of competentie, ergens goed in zijn/beter in worden) en verbondenheid (bijdraagt aan ons verbonden voelen met en gesteund worden door anderen). Daar kwam later een vierde factor bij: zinbeleving.
Schiet die intrinsieke motivatie tekort, dan moeten we vertrouwen op pure wilskracht of is er stimulans van buitenaf nodig, in de vorm van straf of beloning (positieve aandacht kan ook zo werken). Simpelweg om de hobbel van de inspanning of weerzin, of simpelweg lusteloosheid, tòch te overwinnen. Maar àls het dan lukt, linksom of rechtsom, dan is er voldoening – met de bijbehorende dopamine-flush vanuit ons beloningscentrum.
Helaas hebben mensen met ADD bij dezelfde wilskracht méér intrinsieke motivatie nodig dan mensen zonder die eigenschap. Dat klinkt vreemd, maar voor de betroffene is dat vaak zeer pijnlijk. Ons DMN moet voor het leveren van inspanningen nu eenmaal voldoende gedempt worden, en dat vraagt extra dopamine in je motivatiesysteem. Hoezeer je ook wil, je motortje slaat anders tòch af, je raakt afgeleid of wordt lusteloos. Daarom is het voor ‘ons’ nog belangrijker om te werken aan ons zelfmotiverend vermogen.
