… meer over het Zelf

Het zelf – dat suggereert dat wat we “ik” noemen een stabiele en ondeelbare kern in ons is. Die kern is echter dynamisch en samengesteld. Er zijn ook diverse niveaus van ‘verdichting’ (of openheid) in te onderscheiden, net als het geval is met Zijn.

We hebben ons ‘ego’, onze beperkte versie die we ontwikkeld hebben om te overleven. Gepokt en gemazeld met afweer- en overlevingsmechanismen om onze doelen te bereiken. Om daarbij onze verwondingen toe te dekken, lastigheden te vermijden en minder te voelen. Vooral niet hoe gespannen, verkrampt we soms kunnen zijn.

Maar we hebben ook een vrije versie van onszelf, diegene die we eigenlijk bedoeld zijn te zijn. Ons ‘authentieke Zelf’, dat dicht aan schuurt tegen onze Essentie, ons spirituele wezen – nog dieper van binnen. Dat onze Zijnskwaliteiten wil belichamen en in de wereld brengen. Het is het gedroomde voertuig van ons spirituele wezen in de wereld, om zich hier te manifesteren en te ontplooien. Dat schrijven we dan ook met een hoofdletter.